Renta planistyczna – decyzja Prezydenta Miasta G. z 2016-03-30

2016-03-30

Decyzja nr […]

Działając z urzędu, na podstawie:

– art.98a, art.148 ust.1-3 Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (tj.: Dz.U. z 2015 roku, poz.1774 ze zmianami),
– Uchwały Rady Miejskiej w G. nr […] z dnia […] w sprawie ustalenia stawki procentowej opłaty adiacenckiej dla właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości z obszaru miasta G., które są objęte podziałem (Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego nr […] z dnia […], poz. […]),
– art.104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz.U. z 2016 roku poz.23)

orzekam

1. o ustaleniu opłaty adiacenckiej w wysokości 28 037 złotych 60 groszy (słownie: dwadzieścia osiem tysięcy trzydzieści siedem złotych sześćdziesiąt ·groszy), -·należnej Miastu G. z tytułu wzrostu wartości nieruchomości wynikającego z jej podziału, od spółki „A” – właściciela nieruchomości położonej w G., na dzień wydania decyzji Prezydenta Miasta G. nr […] z dnia […], oznaczonej przed podziałem w obrębie ewidencyjnym […] jako działka nr […], dla której w Sądzie Rejonowym w G. prowadzona była księga wieczysta nr […].

2. o zobowiązaniu spółki „A” do uiszczenia opłaty adiacenckiej w wysokości 28 037 złotych 60 groszy (słownie: dwadzieścia osiem tysięcy trzydzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) w kasie Urzędu Miejskiego w G. lub na konto urzędu […] z zastrzeżeniem naliczenia odsetek ustawowych w przypadku niedotrzymania terminu zapłaty. Obowiązek wnoszenia opłaty adiacenckiej powstaje po upływie 14 dni od dnia, w którym niniejsza decyzja stała się ostateczna.

 

UZASADNIENIE

Na wniosek […] i […], działających jako spółka „A”, ostateczną decyzją nr […] wydaną przez Prezydenta Miasta G. w dniu […], zatwierdzony został podział nieruchomości, oznaczonej na dzień wydania wyżej wymienionej decyzji w operacie ewidencji gruntów i budynków w obrębie ewidencyjnym […], jako działka nr […] a w dziale II Księgi Wieczystej nr […], prowadzonej przez Wydział VIII Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w G. jako właściciel wpisane było spółka „A”.
Zgodnie z treścią art.98a ust.1 Ustawy o gospodarce nieruchomościami, jeżeli w wyniku podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa, wzrośnie jej wartość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może ustalić, w drodze decyzji, opłatę adiacencką z tego tytułu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy, w drodze uchwały, w wysokości nie większej niż 30% różnicy wartości nieruchomości.

Ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Wartość nieruchomości przed i po podziale określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej. Stan nieruchomości przed podziałem przyjmuje się na dzień wydania decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości, a stan nieruchomości po podziale przyjmuje się na dzień, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości. stała się ostateczna albo orzeczenie o. podziale stało się prawomocne, przy czym nie uwzględnia się części składowych nieruchomości. Przepisy art.144 ust.2, art.146 ust.1a, art.147 i art.148 ust.1-3 powołanej ustawy stosuje się odpowiednio. Stosownie natomiast do postanowień ust.1a ww. przepisu, ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić, jeżeli w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale nieruchomości stało się prawomocne, obowiązywała uchwała rady gminy, o której mowa w ust.1. Do ustalenia opłaty adiacenckiej przyjmuje się stawkę procentową obowiązującą w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale nieruchomości stało się prawomocne.

Zatem do ustalenia opłaty adiacenckiej niezbędne jest zaistnienie następujących przesłanek:

1. dokonanie podziału na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa, jednakże z wyłączeniem art.95 Ustawy o gospodarce nieruchomościami,

2. obowiązywanie uchwały rady miejskiej ustalającej wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna,

3. wzrost wartości nieruchomości na skutek dokonanego podziału tejże nieruchomości.

W ocenie organu wymienione przesłanki zaistniały, gdyż:

1. podział nieruchomości dokonany został na wniosek […] i […], działających jako zarząd spółki „A” – właściciela nieruchomości, na podstawie art.93 Ustawy o gospodarce nieruchomościami tj. w oparciu o ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta G. dla terenu obejmującego dzielnicę […], uchwalonego przez Radę Miejską w G. uchwałą nr […] z dnia […] (Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego nr […] z dnia […], poz. […]).

W ww. planie przedmiotowa nieruchomość znajduje się na terenie oznaczonym symbolem 10ZE, opisanym jako tereny użytków rolnych, sadów, łąk i pastwisk, dla których ustalono: przeznaczenie podstawowe pod użytki rolne, sady, łąki i pastwiska, co oznacza:

• grunty rolne z możliwością zabudowy związanej z działalnością rolniczą,

oraz przeznaczenie dopuszczalne:
• ścieżki rowerowe, piesze i konne,

• zieleń izolacyjna,

• wewnętrzne ulice dojazdowe gruntowe,

• sieci infrastruktury technicznej.

W ww. planie, dla przedmiotowych terenów zostały ustalone zasady kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenów:

(…)

3) dopuszczenie:

(…)

b) zabudowy mieszkaniowej istniejącej w dniu wejścia w życie ustaleń planu lub mającej ważną decyzję o pozwoleniu na budowę, oraz ustala się dla nich możliwość przebudowy i rozbudowy_ według standardów zagospodarowania terenu i wysokości zabudowy jak dla terenów o symbolu ogólnym MN w tym planie.

2. decyzja Prezydenta Miasta G. nr […] z dnia […], zatwierdzająca podział nieruchomości oznaczonej jako działka nr […] w obrębie ewidencyjnym […], stała się ostateczna w dniu […]. Natomiast uchwała Rady Miejskiej nr […] z dnia […] w sprawie ustalenia stawki procentowej opłaty adiacenckiej dla właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości z obszaru miasta G., które są objęte podziałem, opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego nr […] z dnia […], poz. […], obowiązuje od […]. Zgodnie z uchwałą stawka procentowa opłaty adiacenckiej ustalona została w wysokości 20% różnicy pomiędzy wartością nieruchomości przed i po podziale.

3. wzrost wartości nieruchomości na skutek dokonanego podziału wynika z operatu szacunkowego, sporządzonego przez uprawnionego rzeczoznawcę majątkowego […] w dniu […], zgodnie z którym, przedmiotowa nieruchomość została wyceniona w następujący sposób:

a. wartość 1m2 działki przed podziałem ustalono na poziomie 102.55 zł, co dla działki nr […] o powierzchni 4486m 2 daje kwotę 460 039 zł;

b. wartość 1m2 działek po podziale ustalono na poziomie 133.80 zł,
co dla działek: nr […] o powierzchni 885m 2 , daje kwotę 118 413 zł, nr […] o powierzchni 879m2, daje kwotę 117 610 zł, nr […] o powierzchni 875m2 , daje kwotę 117 075 zł, nr […] o powierzchni 870m2, daje kwotę 116 406 zł, nr […] o powierzchni 977m2, daje kwotę 130 723 zł.

Suma wartości nieruchomości po podziale wynosi 600 227 złotych, zatem wartość przedmiotowej nieruchomości wzrosła po podziale o 140 188 złotych (słownie: sto czterdzieści tysięcy sto osiemdziesiąt osiem złotych), natomiast wysokość opłaty adiacenckiej, stanowi 20% wartości tej kwoty.

W oparciu o powyższe ustalenia Prezydent Miasta G. w dniu […] wydał decyzję nr […] orzekającą o ustaleniu opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości przedmiotowej nieruchomości na skutek dokonanego podziału oraz o zobowiązaniu spółki „A” do jej uiszczenia informując również stronę o przysługujących jej prawach i obowiązkach. Reprezentujący Spółkę członkowie zarządu […] i […] wnieśli w dniu 26 października 2015 roku, za pośrednictwem Prezydenta Miasta, odwołanie od wymienionej wyżej decyzji. W wyniku rozpatrzenia odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach na posiedzeniu w dniu […] decyzją nr […] orzekło o uchyleniu zaskarżonej decyzji w całości i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, w tym dowodu w postaci operatu szacunkowego, sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego […] w dniu […], ustalono co następuje:

1. operat szacunkowy z dnia […] stanowi aktualizację operatu szacunkowego z dnia […]. W jego treści rzeczoznawca majątkowy, uwzględniając przesłanki zawarte w decyzji nr […], stanowiące podstawę uchylenia decyzji Prezydenta Miasta G. nr […] z dnia […], zawarł dodatkowe wyjaśnienia, uzasadniające przedstawioną wycenę nieruchomości, której wynik pokrywa się z wyceną zawartą w operacie szacunkowym z dnia […].

2. rzeczoznawca majątkowy wskazał wartość rynkową jako właściwą dla prawidłowego określenia wartości nieruchomości przed i po dokonanym podziale, stanowiącą najbardziej prawdopodobną jej cenę, możliwą do uzyskania na rynku, określoną z uwzględnieniem cen transakcyjnych przy przyjęciu następujących założeń, zgodnie z art.151 Ustawy o gospodarce nieruchomościami:

• strony umowy były od siebie niezależne, nie działały w sytuacji przymusowej oraz miały stanowczy zamiar zawarcia umowy,

• upłynął czas niezbędny do wyeksponowania nieruchomości na rynku i do wynegocjowania warunków umowy.

Zgodnie z art.154 Ustawy o gospodarce nieruchomościami, biorąc pod uwagę: cel wyceny, rodzaj i położenie nieruchomości, przeznaczenie w planie ·miejscowym, stan nieruchomości oraz dostępne dane o cenach, dochodach i cechach nieruchomości podobnych, rzeczoznawca dokonał wyboru podejścia oraz metody szacowania nieruchomości stosując podejście porównawcze z zastosowaniem metody korygowania ceny średniej.

Podejście porównawcze, zgodnie z art.153 ww. ustawy, polega na określeniu wartości nieruchomości przy założeniu, że wartość ta odpowiada cenom, jakie uzyskano za nieruchomości podobne, które były przedmiotem obrotu rynkowego. Przy metodzie korygowania ceny średniej do porównań przyjmuje się co najmniej kilkanaście nieruchomości podobnych, które były przedmiotem obrotu rynkowego i dla których znane są ceny transakcyjne, warunki zawarcia transakcji oraz cechy tych nieruchomości. Wartość nieruchomości będącej przedmiotem wyceny określa się w drodze korekty średniej ceny nieruchomości podobnych współczynnikami korygującymi, uwzględniającymi różnice w poszczególnych cechach tych nieruchomości. Ceny koryguje się ze względu na cechy różniące nieruchomości podobne od nieruchomości wycenianej oraz uwzględnia się zmiany poziomu cen wskutek upływu czasu. W wyniku przeprowadzonej analizy transakcji nieruchomościami gruntowymi niezabudowanymi na terenie miasta G., obejmującej okres od kwietnia 2012 roku do maja 2015 roku, rzeczoznawca stwierdził, że w badanym okresie ceny nieruchomości były stabilne i trend czasowy przyjęto w wielkości 1,0.

Rzeczoznawca określił zakres, przedmiot i cel wyceny oraz dokonał analizy i charakterystyki rynku nieruchomości w tym zakresie. Opisał stan nieruchomości przed podziałem oraz stan nieruchomości po podziale. Wskazał podstawę prawną dokonanej wyceny, istotne dla jej sporządzenia daty tj. datę sporządzenia wyceny, datę na którą określona została wartość wyceny oraz daty określenia stanu przedmiotu wyceny przed podziałem i po podziale.

Autor opracowania ustalił cechy rynkowe nieruchomości mające największy wpływ na ceny, przyjmując następujące wagi: położenie – 30%, otoczenie/sąsiedztwo – 20%, dostępne media – 20%, kształt i konfiguracja – 15%, dostępność komunikacyjna – 15%.

Cechy rynkowe nieruchomości oraz ich wpływ na cenę ustalono na podstawie obserwacji preferencji potencjalnych nabywców nieruchomości, w oparciu o przeprowadzony wywiad i informacje uzyskane w agencjach pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Badaniem objęto rynek lokalny miasta G.. Celem uzyskania poglądu na kształtowanie się relacji pomiędzy nieruchomościami o powierzchni nieoptymalnej dla zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, wskazującej na konieczność dokonania podziału oraz nieruchomościami o powierzchni optymalnej do zabudowy jednorodzinnej (wolnostojącej, bliźniaczej bądź szeregowej), obszar rynku podzielono na dwa segmenty nieruchomości. Zgodnie z opinią rzeczoznawcy, na rynku lokalnym nie zaobserwowano rozróżnienia wartości dla nieruchomości:

• o przeznaczeniu mieszkaniowym jednorodzinnym i mieszkaniowo-usługowym o niskiej intensywności zabudowy,

• o kilku funkcjach planistycznych (na przykład zabudowa mieszkaniowa i tereny zieleni), o ile powierzchnia działki pozwala na zgodną z planem miejscowym realizację funkcji mieszkaniowej.

Dla potrzeb wyceny nieruchomości, po odrzuceniu transakcji o charakterze nierynkowym oraz nie spełniających warunku podobieństwa, do bazy transakcji porównawczych wybrano:

• 11 transakcji z przedziału cenowego od 57.50 zł/m2 do 170.00 zł/m2, dla wyceny działki nr […] przed podziałem,

• 38 transakcji z przedziału cenowego od 100.00 zł/m2 do 270.31 zł/m2 , dla wyceny działek powstałych w wyniku podziału.

Dokonanie podziału przedmiotowej nieruchomości, powodującego wydzielenie pięciu działek przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną wolnostojącą, wygenerowało wzrost wartości wynoszący 31.25 zł/m2

3. rzeczoznawca majątkowy właściwie wycenił nieruchomość po podziale jako złożoną z pięciu odrębnych działek ewidencyjnych, z których każda może być przedmiotem obrotu na rynku, co znajduje potwierdzenie zarówno w przytoczonym wyżej orzeczeniu Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia […] jak i w licznych orzeczeniach sądów w tym przedmiocie. W treści operatu szacunkowego, w punkcie IX.3, zawarto uzasadnienie, zgodnie z którym, to właściciel podejmuje decyzję o podziale dla przyszłych korzyści, jakie osiągnie z nieruchomości. Zasada ta, na gruncie wyceny aktywów (w tym nieruchomości), została nazwana zasadą antycypacji. Odwzorowuje ona typowe zachowania właścicieli. Wyodrębnienie działek pozwoli im, zgodnie z kolejną zasadą wyceny, zasadą popytu i podaży, zwiększyć popyt na sprzedawane grunty o mniejszej powierzchni, co umożliwi właścicielowi uzyskanie wyższej ceny za metr kwadratowy tego gruntu. Koncepcja wartości rynkowej oparta jest na racjonalnych zachowaniach uczestników rynku. Dokonując podziału geodezyjnego i ponosząc koszty tego podziału, właściciel nie będzie dążył do sprzedaży całego, podzielonego gruntu, tylko do sprzedaży pojedynczych działek. Sprzedając całą nieruchomość, na której zostały wyodrębnione działki, nie uzyskałby oczekiwanych korzyści. Takie zachowanie byłoby zachowaniem nieracjonalnym. Gdyby nawet doszło do sprzedaży całej nieruchomości po podziale, to cena uzyskana w takiej transakcji nie odwzorowuje najbardziej prawdopodobnej ceny, czyli typowej, najczęściej występującej ceny, możliwej do uzyskania na rynku. Przyjęcie jako podstawy wyceny takiej transakcji oznaczałoby włączenie do procesu szacowania elementów nierynkowych (nietypowego zachowania inwestora), co byłoby sprzeczne z ideą wartości rynkowej, zdefiniowanej zgodnie z art.151ust. 1 Ustawy o gospodarce nieruchomościami.

4. przyjęcie do procesu wyceny nieruchomości porównawczych o przeznaczeniu mieszkaniowym jest właściwe, co obszernie uzasadniono, zarówno w aktach prowadzonego postępowania jak i w treści operatu szacunkowego z dnia […]. Akta sprawy zawierają wypis z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta G. dla terenu obejmującego dzielnicę […] (Uchwała nr […] Rady Miejskiej w G. z dnia […], opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego nr […] z dnia […], poz. […]). Zgodnie z zapisami ww. planu miejscowego, podlegająca wycenie nieruchomość położona jest na terenie oznaczonym symbolem 10ZE, opisanym jako tereny użytków rolnych, sadów, łąk i pastwisk, dla których ustalono m.in. dopuszczenie zabudowy mieszkaniowej istniejącej w dniu wejścia w życie ustaleń planu lub mającej ważną decyzję o pozwoleniu na budowę, oraz ustala się dla nich możliwość przebudowy i rozbudowy według standardów zagospodarowania terenu i wysokości zabudowy jak dla terenów o symbolu ogólnym MN w tym planie. Natomiast dla terenów o symbolach 1MN-19MN plan miejscowy ustala:

1) przeznaczenie podstawowe pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną o niskiej intensywności zabudowy, co oznacza:

a) budynki mieszkalne jednorodzinne wraz z towarzyszącymi im garażami i budynkami gospodarczymi,

2) przeznaczenie dopuszczalne:

a) wbudowany w budynek mieszkalny lokal użytkowy z zakresu nieuciążliwych usług o powierzchni całkowitej nie przekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku mieszkalnego,

b) urządzona zieleń towarzysząca obiektom budowlanym,

c) terenowe urządzenia sportowo-rekreacyjne, place zabaw, d) wewnętrzne ulice dojazdowe i parkingi,

e) sieci infrastruktury technicznej.

Dla przedmiotowej nieruchomości wydano decyzję nr […] o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwoleniu na budowę pięciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych z wbudowanym garażem wraz z wewnętrzną instalacją gazową oraz pięciu zbiorników na nieczystości ciekłe na działce nr […] obr. […], na południe od ul. […], wg. projektów typowych […]. Decyzja ta wydana została w dniu […] i stała się ostateczna w dniu […], tj. przed wejściem w życie ww. planu miejscowego, co nastąpiło w dniu […].

5. –rzeczoznawca majątkowy przeprowadził analizę rynku nieruchomości, do czego zobowiązuje go §3 ust.2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 roku w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz.U. z 2004 roku nr 207, poz.2109 ze zmianą), której obszerne wyniki zawarł w pkt X operatu, opisując rodzaj i obszar rynku, charakterystykę rynku lokalnego, okres badania cen transakcyjnych wraz z określeniem trendu ich zmian oraz zestawiając transakcje porównawcze.

W ocenie organu operat szacunkowy z dnia […] sporządzony został prawidłowo, z uwzględnieniem norm wynikających z przepisów Działu IV Rozdziału 1 – Określanie wartości nieruchomości – Ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz przepisów Rozporządzenia w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego. Jest opatrzony datą, pieczęcią i podpisem sporządzającego go rzeczoznawcy, opracowany jest spójnie, logicznie, nie zawiera pomyłek i błędów rachunkowych.
W świetle powyższego, dokonując ponownej oceny zgromadzonego w postępowaniu materiału dowodowego, organ uznał wykazany wzrost wartości nieruchomości za właściwie udowodniony.

Innych dowodów w sprawie nie wniesiono. Zatem spełnione zostały niezbędne przesłanki do ustalenia opłaty adiacenckiej, tj. nastąpił wzrost wartości nieruchomości na skutek podziału dokonanego na wniosek właściciela nieruchomości, podział dokonany został w oparciu o ustalenia planu miejscowego oraz obowiązywała uchwała rady miejskiej ustalająca wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej, w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna.

Stronie postępowania zapewniono czynny udział w każdym stadium postępowania, należycie i wyczerpująco informowano o okolicznościach faktycznych i prawnych, mogących mieć wpływ na ustalenie praw i obowiązków oraz umożliwiono wypowiedzenie się co do zebranych dowodów przed wydaniem niniejszej decyzji, zgodnie z dyspozycją art.9 i art. 10 Kodeksu postępowania administracyjnego. Pismem nr […] z dnia […], poinformowano stronę o możliwości zapoznania się z całością zebranego materiału dowodowego oraz o przysługujących jej uprawnieniach, w tym o:

• wynikającym z art.98a ust.4 Ustawy o gospodarce nieruchomościami uprawnieniu do przeniesienia na rzecz gminy, za jej zgodą, prawa do działki gruntu wydzielonej w wyniku podziału,

• wynikającym z art.147 Ustawy o gospodarce nieruchomościami uprawnieniu do złożenia wniosku o rozłożenie opłaty adiacenckiej na raty,

• wynikającym z art.157 Ustawy o gospodarce nieruchomościami uprawnieniu do wystąpienia do organizacji zawodowej rzeczoznawców majątkowych, która może na wniosek i koszt strony dokonać oceny prawidłowości sporządzenia przedmiotowego operatu. Strona nie wyraziła woli skorzystania z przysługujących jej w postępowaniu uprawnień.

W dniu […] roku, po sporządzeniu kopii operatu szacunkowego w dniu […], wpłynęło pismo podpisane przez […] – prezesa zarządu Spółki „A”, zawierające uwagi do operatu szacunkowego. Ze względu na fakt, iż w ocenie organu, nie można uznać ich za słuszne, a ponadto, zarówno w toku postępowania, jak i w decyzjach organów pierwszej i drugiej instancji, kwestie te były podnoszone, odniesiono się do nich ponownie w treści uzasadnienia niniejszej decyzji.

Wyznaczony przez organ orzekający termin na uiszczenie opłaty adiacenckiej znajduje uzasadnienie w art.148 ust.1 powołanej Ustawy o gospodarce nieruchomościami. Z przepisu tego wynika dla strony obowiązek wniesienia opłaty adiacenckiej po upływie 14 dni od dnia, w którym decyzja o jej ustaleniu stała się ostateczna.

Do skutków zwłoki lub opóźnienia w zapłacie opłaty adiacenckiej stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego. Ponadto, wysokość opłaty adiacenckiej ustalona w decyzji podlega waloryzacji począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydana została decyzja, do pierwszego dnia miesiąca, w którym powstał obowiązek zapłaty. Waloryzacji dokonuje się przy zastosowaniu wskaźników zmian cen nieruchomości ogłaszanych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w drodze obwieszczeń, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Wobec stwierdzenia, że spełnione zostały wszystkie niezbędne przesłanki do ustalenia opłaty adiacenckiej, orzeczono jak w sentencji.

Od niniejszej decyzji służy prawo wniesienia odwołania za pośrednictwem Prezydenta Miasta G. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. w terminie 14 dni od dnia otrzymania decyzji.